Σύλλογος Γυναικών...

Κάποιες μέρες πριν έγιναν εκλογές στον Σύλλογο Γυναικών του χωριού μου και ορίστηκε το νέο διοικητικό της συμβούλιο. Καλό κουράγιο, ευχές κλπ κλπ.

Δεν έχω διαβάσει ακόμη, αν και νομίζω ότι σύντομα θα γίνει, το βιβλίο «Άντρες απ’ τον Άρη, γυναίκες απ’ την Αφροδίτη». Το βιβλίο αυτό περιγράφει τους δύο κόσμους. Εκείνου των αντρών και εκείνου των γυναικών. Μα και μέσα στον κόσμο των γυναικών υπάρχουν διαχωρισμοί.
 

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί υπάρχουν σύλλογοι γυναικών; Έχετε φανταστεί τη δημιουργία «Συλλόγου Ανδρών Κύμης»; Τι ενώνει τις γυναίκες και φτιάχνουν σύλλογο; Γιατί οι νεαρές γυναίκες της χώρας επιλέγουν άλλους πολιτιστικούς συλλόγους για τη δραστηριοποίησής τους;

Η απάντηση προφανώς δεν είναι γιατί δεν γουστάρουν τις μεγάλες. Η απάντηση είναι ότι δεν ταιριάζει σε μια νέα κοπέλα που εργάζεται, που είναι ανεξάρτητη, που συμμετέχει στη ζωή με ίσους όρους με τον άντρα, που κάνει τις εξόδους της, τη ζωή της και αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο από τους συνομηλίκους της, να ενταχθεί σε τέτοιου είδους σχήματα.

Γιατί για μια τέτοια κοπέλα, υποθέτω, ότι θα αποτελεί παραδοχή αισθήματος κατωτερότητας και περιορισμών στη ζωή της η συμμετοχή σε Σύλλογο Γυναικών. Δεν ψάχνει να βρει λόγους να πει στον άντρα της «βγαίνω». Δεν έχει λόγους να βρει δικαιολογίες για να ξεσκάσει.

Προφανώς, δεν αποτελεί το παρόν κείμενο αποτροπής κάποιας γυναίκας συμμετοχής σε οποιονδήποτε σύλλογο. Κάθε άλλο. Αποτελεί κυρίως την έκφραση μιας διαπίστωσης που υπόβοσκε στους εγκεφαλικούς λαβύρινθους κάθε φορά που άκουγα «Σύλλογος Γυναικών» και κάθε φορά που δεν έβλεπα νέες να συμμετέχουν.

Με οποιοδήποτε τρόπο, όμως, όλος ο πληθυσμός πρέπει να συμμετέχει. Είτε έτσι, είτε αλλιώς.