Να γιατί!

Ο τραμπουκισμός και η βλακεία ήταν πάντα παρούσα. Ζούσαν μέσα στους ΠΑΣΟΚους ή ΝΔκράτες, τους ΚΚΕδες και λοιπούς συγγενείς τραμπούκους της κάθε περιοχής. Ζούσε όπου το μυαλό και η παιδεία είναι ξένο σώμα.

Τον τελευταίο καιρό βρήκε μάλιστα και απόλυτη έκφραση. Τη Χρυσή Αυγή. Και μάλιστα τώρα εκφράζεται πιο έντονα και χωρίς ντροπή.

Γιατί τώρα;

Ρωτήσαμε έναν 75χρόνο συγχωριανό μας εάν είχε δει ποτέ αυτό που έγινε στη φετινή περιφορά του επιταφίου στις Θεσπιές. Απάντησε αρνητικά.

Γιατί έγινε τώρα; Η απάντηση είναι κοινή και στα δύο.

Γιατί ξεχειλίζει η φθήνια, ο τραμπουκισμός, η αμορφωσιά (όχι των πτυχίων), ο άξεστος και πρωτόγονος χαρακτήρας.

Η ιστορία: Ο παπάς της ενορίας επέλεξε μαζί με τους επιτρόπους (υποθέτω) μια συγκεκριμένη διαδρομή του επιταφίου για τους δικούς τους λόγους, ακόμη και αστείους, όπως το «περνάμε κάθε χρόνο από το σπίτι της τάδε γριάς, ας περάσουμε από τον άλλο δρόμο» ή «επειδή έχει σόι εκεί ο επίτροπος, θα περάσουμε από ‘κει».

Άσχετα με το γεγονός ότι το κάψιμο του Ιούδα είναι έθιμο που δεν πηγάζει απ’ τη χριστιανική ουσία, ο GMT δέχεται ότι καλώς ή κακώς το έθιμο παραμένει ζωντανό. Η λάθος ή μη επιλογή της διαδρομής δεν επιτρέπει σε κανέναν να δημιουργήσει αδιέξοδα ώστε να οδηγηθεί η πομπή στον δρόμο που θέλει ο καθένας. Χοντρό!

Εκεί έγιναν τα ευτράπελα τα ενδεικτικά της ποιότητάς μας. Δύο συγχωριανοί μας τσακώνονταν για το ποιος είναι πιο χριστιανός. «Δεν έχεις έρθει ποτέ εκκλησία και θα πεις τη γνώμη σου εσύ;», «είμαι πιο χριστιανός από σένα», με μια κυρία να πετάγεται «εσύ τι μιλάς; πόσο έχεις μείνει στο χωριό εσύ;» και άλλα τέτοια ανεκδιήγητα. Εκεί πετάγονται και τα Waffen-SS του χωριού που με ύφος γκασμά με πτυχίο, φθηνού τελευταίου και κατακαθιού της κοινωνίας τραμπουκίζουν αριστερά δεξιά λέγοντας «από ‘κει είναι ο δρόμος παπά!».

Ο παπάς επιλέγει η πομπή να βάλει όπισθεν! Μέχρι να γίνει αυτό τα παιδιά που παρασύρθηκαν απ’ τη μάζα της παρέας παίρνουν τα αυτοκίνητά τους. Μην μπορώντας να καταπιούν τον εξευτελισμό τους, τον μεγάλωσαν συγκεντρωμένοι δεξιά του επιταφίου πετώντας δυναμιτάκια. Που;

Στα πόδια των παιδιών που κρατούσαν τον επιτάφιο!

Μπορείς να μην είσαι χριστιανός. Μπορείς να είσαι άθεος ή άλλης θρησκείας. Θα δώσει κανείς το αίμα του για να συνεχίσεις να πιστεύεις. Αλλά οφείλεις να σεβαστείς τους πιστούς της άλλης θρησκείας.

Αλλά το πιο αδίστακτα επικίνδυνο ήταν η «γουρούνα» στα πόδια των παιδιών Δημοτικού που κρατούσαν τα εξαπτέρυγα στην κορυφή της πομπής. Κάποιοι φώναξαν «φύγετε» δυνατά και έγκαιρα τα δύο αγοράκια πήδηξαν και το δυναμιτάκι έσκασαν στο κενό και όχι στις γάμπες τους.

Τελικά, μετά την απομάκρυνση των αυτοκινήτων, η πομπή ξεκίνησε όπως είχε «λανθασμένα» ή όχι οριστεί.

Κατά την επιστροφή της πομπής στην εκκλησία, ο οπαδισμός εισήλθε και των εκκλησιαστικών δρώμενων του χωριού, πέραν των πολιτικών. Ένα αποδοκιμαστικό «ου» και δυνατό ειρωνικό χειροκρότημα αποτελείωσε το ξεχείλωμα της αναξιοπρέπειας, της απρέπειας και της ασέβειας, τόσο στον συμβολισμό που συγκεντρώνει η ίδια η περιφορά, όσο και στην κοινότητα του χωριού που ακολουθούσε την πομπή.

Βέβαια, οι πρωταγωνιστές του εξευτελιστικού για το χωριό γεγονότος ολοκλήρωσαν το έργο τους προσκυνώντας τον επιτάφιο που προηγουμένως «φοβέριζαν» με τα δυναμιτάκια τους.

Καληνύχτα λογική.